Οι μινιμαλιστικοί αρχιτέκτονες δεν εξετάζουν μόνο τις φυσικές ιδιότητες του κτιρίου. Θεωρούν την πνευματική διάσταση και το αόρατο, ακούγοντας το σχήμα και δίδοντας προσοχή στις λεπτομέρειες, στους ανθρώπους, στον χώρο, στη φύση και στα υλικά.
Πιστεύοντας ότι αυτό αποκαλύπτει την αφηρημένη ποιότητα κάτι που είναι αόρατο και βοηθά στην αναζήτηση της την ουσία αυτών των αόρατων ιδιοτήτων - όπως το φυσικό φως, τον ουρανό, τη γη και τον αέρα. Επιπλέον, «ανοίγουν διάλογο» με το περιβάλλον για να αποφασίσουν τα πιο σημαντικά υλικά για την κατασκευή και τη δημιουργία σχέσεων μεταξύ κτιρίων και χώρων.